In deze rubriek komen professionals aan het woord die kennis uit een van onze opleidingen toepassen in hun werkpraktijk. Lieneke van Tilburg werkt bij de Gemeente Oude IJsselstreek als leidinggevende, kwam in aanraking met Voice Dialogue. en …werd enthousiast!
Hoe kwam je in aanraking met Voice Dialogue?
Tijdens mijn opleiding tot coach aan de Hogeschool Windesheim maakte ik kennis met Judith Budde en via haar met Voice Dialogue. Als voorbereiding op haar les werd van ons verwacht om het boek “ik (k)en mijn ikken” te lezen. Een boek dat Judith Budde samen met Karin Brugman en Berry Collewijn geschreven heeft. Al tijdens het lezen van het boek werd ik erg enthousiast; niet alleen als (beginnend) coach, maar ook als mens en als leidinggevende.
Wat gebeurde er met je?
Ik leerde door middel van Voice Dialogue mezelf beter kennen. Ik herkende al snel waarom ik sommige situaties lastig vind en waar de oorsprong ligt. Op die manier kreeg ik zicht óp en respect vóór de verschillende ‘ikken’ in mezelf. Kortom: in sneltreinvaart maakte ik een persoonlijke groei door.
Kon je het ook gebruiken in je werk?
Naast persoonlijke groei én toepassing als coach zag ik kansen om met ‘lastige’ medewerkers in gesprek te komen en met hen verbinding te maken én te houden. Ik weet niet hoe dat voor andere leidinggevenden is, maar ik heb in mijn ruim twintig jaar van leidinggeven altijd wel een aantal medewerkers in ‘mijn’ teams gehad waar ik nogal allergisch op kon reageren. Wellicht ken je het zelf ook: een medewerker die nog maar één zin uitgesproken heeft en je schiet gelijk in de weerstand.
En hoe helpt Voice Dialogue je daar nu bij?
Een voorbeeld: een medewerker komt nogal boos naar mijn werkplek. De ‘boze ik’ zit bij hem meestal aan het stuur als hij iets te melden heeft. In het verleden heb ik me een aantal keren laten verleiden om onmiddellijk een defensieve houding aan te nemen. Dat maakte dat we niet de verbinding aangingen, maar stellingen innamen. Meestal verliep het gesprek uiteindelijk toch wel redelijk, maar ik bleef wél met een twijfelend gevoel achter. Zoiets als: “dat had beter gekund”.
Hoe doe je het nu?
Nu, met de wetenschap van de Voice Dialogue, doe ik dat anders. Als hij binnenkomt vraag ik eerst of hij wil gaan zitten. De eerste keer keek hij me wantrouwig aan. Je zag hem bijna denken: “wat gebeurt hier nu?” Het maakte ook dat hij onmiddellijk wat kalmeerde. Hij ging zitten en was stil. Ik van mijn kant was ook verbaasd; zou het dan werkelijk zó simpel zijn? Maar nee, toen de medewerker van de eerste schrik bekomen was, begon hij toch weer op luide toon tegen me te praten. Ik was stil, en bleef ook even stil; ondertussen bij mezelf nagaand welke ‘ik’ het beste in te zetten. De medewerker zag ik twijfelen… toen was ook hij stil. We keken elkaar een poosje recht in de ogen. Op rustige toon vroeg ik hem wát hem nou zo boos maakte. Natuurlijk begon hij zijn verhaal opnieuw. Maar ik bleef rustig en probeerde er, door het stellen van vragen, achter te komen welke andere ‘ik’ in bescherming werd genomen. In plaats van ‘stellingen innemen’ kwamen we écht in contact met elkaar. De relatie met die medewerker is de afgelopen tijd alleen maar beter geworden. We hebben over en weer respect voor elkaar en wat belangrijker is, er is vertrouwen.
Wat betekenen ervaringen als deze voor jou?
Voor mij als leidinggevende is Voice Dialogue, naast een prachtige coachingsmethode, ook een manier van in contact zijn met een ander. Niet alleen privé of voor coachees maar zeker ook in mijn werk!
